Naar aanleiding van mijn enthousiasme over de lancering van Postini door Google (later vast wel een post daarover) raakte ik in discussie met een aantal collega’s over privacy. Mijn (niet al te subtiele vertaalde)  mening staat in de titel van deze post. In een wat meer genuanceerde versie komt hij hier op neer:

Ik vertrouw mijn privacy toe aan allerlei bedrijven (Google, Hyves, LinkedIn, mijn internetprovider, de Postbank). Ik vertrouw die bedrijven en denk dat hun angst voor imagoschade ze zal weerhouden van misbruik van mijn gegevens omdat anders de zaken slecht gaan.

Die collega’s hadden een andere mening. Die van hen was kort vertaald:

Ondanks dat wij geluk hebben in een land te leven dat de privacy (redelijk) respecteert moeten we voorbereid zijn op een ongeluk, een te grote hang naar geld of een politiek ingrijpen dat ons vertrouwen zal beschamen.

Misschien is mijn vertrouwen te groot. Het voorbeeld dat werd genoemd was het ‘do no evil’ van Google. In de hang naar geld of druk van beleggers zou Google in China grote concessies hebben gedaan aan haar uitgangspunten. Ik wist alleen maar dat Google haar resultaten zuiverde op basis van censor regels van China (overigens zouden de meeste Chinezen gewoon de vrije Amerikaanse versie van de zoekmachine gebruiken en het beperkt zeker het beeld dat Chinezen krijgen van het internet). Zij gaven aan dat er door Google ook mensen in de gevangenis waren beland door overdracht van zoekdata (daar kan ik niks over vinden, iemand een link?).

Toch zegt mijn positieve ik dat de beweging van Google naar China juist een mogelijkheid is voor de Chinezen om kennis te maken met de informatiesamenleving (en daarmee een venster hebben op democratische principes. Wat vinden jullie?

Be Sociable, Share!

• 
•